Wiele się mówi o chorobach o podłożu psychicznym, szczególnie o depresji. Warto jednak pamiętać, że nie jest to jedyna przypadłość, z którą zmaga się wielu ludzi. Zdecydowanie należy do nich apatia, która sprawia, że przestajemy odczuwać jakiekolwiek bodźce fizyczne i emocje. Czym to może grozić? Jak poradzić sobie z apatią?

• Czym jest apatia?
• Jakie są objawy apatii?
• Co jest przyczyną apatii?
• Jak leczyć apatię?

Czym jest apatia?

Apatia to schorzenie o podłożu psychicznym, przy którym zmniejsza się wrażliwość na bodźce zarówno emocjonalne, jak i fizyczne. Powiązane jest to także z obniżoną aktywnością psychiczną oraz utratą zainteresowania wszystkim, co się wokół niego znajduje, także zmniejszeniem kontaktów społecznych. Co ważne, apatia jest też częstym objawem depresji, a także jednym z objawów schizofrenii. Można ją także utożsamić z zaburzeniami nerwicowymi, a także być reakcją na uraz psychiczny.

Jakie są objawy apatii?

Objawy apatii nie są tak oczywiste, jak można przypuszczać, bo obok oczywistego zobojętnienia można dostrzec także inne objawy, przy czym można tutaj skupić się na ich szczegółach.

Zdecydowanie obniża się nastrój, który objawia się odczuwaniem smutku i przygnębienia. Pojawiają się problemy z odczuwaniem radości, a także z czasem otępienie emocjonalne nie pozwalające na czuciu jakichkolwiek emocji.

Czym objawia się brak reakcji na bodźce fizyczne? Przede wszystkim brakiem odczuwania przyjemności związanych z podstawowymi potrzebami człowieka jak głód, pragnienie i pociąg seksualny. Czasem powiązane jest to także z mniejszą wrażliwością na ból. Apatia objawia się także przez mniejszą aktywność fizyczną i wycofywanie się w niej, ograniczając codzienne obowiązki i aktywności do minimum. Pojawia się niechęć do podejmowania wyzwań.

Apatia ma również wpływ na relacje społeczne i sprawia, że taka osoba wycofuje się z życia i kontaktów w innymi, a także czuje niechęć do budowania takich relacji. Zmniejsza się również aktywność intelektualna i poznawcza, przez co pojawiają się problemy z koncentracją i zdolnością do uczenia i zapamiętywania, a to sprawia, że ma się niechęć do podejmowania aktywności intelektualnych.

Jeszcze jednym objawem, z którym wiąże się apatia są problemy ze snem. Może to być albo nadmierna senność, albo kłopoty z zasypianiem, a także ciągłe uczucie zmęczenia oraz trudności z wstawaniem.

Co jest przyczyną apatii?

Przyczyn apatii może być wiele, tak naprawdę nie ma tutaj jednoznacznej odpowiedzi i diagnozy. Czasem pojawia się ona okresowo jako następstwo obniżonego nastroju i silne poczucie czasowego wycofania się z wszelkiej aktywności. W tym wypadku apatia jest sygnałem, że trzeba odpocząć i bardziej o siebie zadbać.

Zdarza się, że apatia ma podłoże medyczne, a konkretnie powiązane jest z chorobami i dolegliwościami, z którymi trzeba zmagać się na co dzień. Doświadczenie ciągłego bólu i cierpienia może wywoływać stan przygnębienia, smutku, apatii i depresji.Przyczyną apatii mogą być także choroby psychiczne, w tym depresja, choroba afektywna dwubiegunowa czy schizofrenii. Tutaj najlepiej zgłosić się do lekarza i zweryfikować ten stań, by móc podjąć leczenie.

Także trauma, czyli trudne doświadczenie życiowe, które wywołało uraz psychiczny może być odpowiedzialna za apatię, tak samo jak długotrwały stres. Organizm, żeby poradzić sobie z trudnościami i zbyt dużym obciążeniem odcina się od odczuć emocjonalnych i fizycznych. Często konieczny jest też odpoczynek i zwolnienie tempa życia.

Do tej listy można dopisać jeszcze źle zbilansowaną dietę oraz zbyt rygorystyczny trening, który doprowadza do przeciążenia organizmu tak fizycznie, jak i psychicznie. Wiek także ma tutaj duże znaczenie i często osoby starsze się z tym zmagają. To samo może dotykać także nastolatków i osób dorastających.

Jak leczyć apatię?

Apatia ma podłoże psychiczne i jeżeli jest krótkotrwała, co może dotknąć każdego, nie powinno nas to martwić, choć oczywiście warto podjąć pierwsze kroki, gdy tylko zauważymy objawy o niej świadczące. Jeżeli jednak apatia trwa dłużej i stan ten utrzymuje się już ponad trzy tygodnie, wówczas konieczna jest konsultacja psychologiczna lub psychiatryczna. Najważniejsze jest to, by taka osoba otrzymała odpowiednie wsparcie, nie tylko ze strony lekarzy, ale i osób jej najbliższych.

Czasem wystarczy po prostu pozwolić sobie na odpoczynek i zminimalizowanie stresu, zrelaksować się i poświęcić jakiemuś hobby. Zajęcie się czymś pobudzi nasze ciało i umysł i wyzwoli endorfiny, czyli hormony szczęścia. Nie jest to łatwe i często wiąże się z przełamaniem niechęci, ale podjęcie próby wyleczenia samodzielnymi siłami powinno być naszym pierwszym celem. Jeżeli to się nie uda, wizyta u lekarza będzie koniecznością.